De school ontvangt me met open armen. Er lopen enkele oude nonnen rond die niet van me kunnen blijven en die steeds zeggen 'que suerte', wat een geluk! Ze zijn zo blij dat ik naar hun school kom en dat ik er ben. De kindjes zijn zo arm. Ze zijn vuil, hebben geen schoenen, gaten in hun kleren, slapen onder een houten plank... Er is zelfs een meisje zonder arm, een jongen die doof is,... Heel aangrijpend. Maar als door de straat loopt en ze roepen je naam, je ziet hun glimlach op hun gezicht en dan ben ik ook heel gelukkig.
Deze week hebben ze al heel veel feest gevierd. Net als gisteren zijn er clows langs gekomen. Je moest de kindjes zien glunderen. Ze waren zo blij.
Volgende zeek begin ik, samen met de kindjes, te tekenen. Poging tot tekenen, want ze spreken Guarani en een klein beetje spaans. Terwijl ik een klein beetje Spaans spreek en maar enkele woorden Guarani.
Kun je je zich voorstellen dat een non op een gitaar speeld. Best wel grappig om te zien.
Ik kan me geen betere school voorstellen waar ik mag werken. De overige leerkrachten zijn zo mijn leeftijd en iets ouder. Kurt pas maar op, want de meiden hier zien je wel zitten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Quote:
de meiden hier zien je wel zitten.
Je weet zusje, net zoals jij sta ik open voor avontuur ;-)
Een reactie posten