Je moet weten. Voor mij is het hier ook niet altijd even gemakkelijk. Ik ben in een nieuw land, vol nieuwe dingen die totaal anders zijn dan bij ons. Ze spreken andere talen. Je kunt er niet altijd zeggen wat je wilt of voelt. Soms voel ik me wel alleen.
In Belgie heb ik een superdruk leven en hier gebeurt er al niet te veel. Dan heb ik momenten niets om handen. Tijdens de dag heb ik mijn school en mijn kindjes die me gelukkig maken. Maar ik hou niet van de avonden hier in het huis. Het huis is veel groter dan die in Belgie, mijn ouders zijn hier veel rijker dan in Belgie. Mijn huis is boven de winkel. Dus echt het leven op straat voel ik niet. Ik zit dan op mijn terras te kijken naar de mensen die wandelen in de straat. Een beetje verderop spelen ze muziek met gitaren. Ik voel me dan net in een gevangenis waar ik niet uit kan. Ik wil tussen die mensen daar gaan zitten. Genieten van het straatleven.
Ik wil hier veel nieuwe dingen leren. Hoe de mensen leven, hoe ze dingen klaarmaken, hoe het land eruit ziet…
Iedereen zegt dan van… we gaan dit doen, we gaan dat doen. Er worden afspraken gemaakt en als het zover is… dan gebeurt er niets! Er is een probleem en de afspraak gaat niet door. Van deze momenten hou ik niet.
Ik hou er ook niet van, dat mensen geen respect hebben voor mijn materiaal.
Een beetje frustrerend, vind je niet?
Dit is paraguay !
Maar voor de rest voel ik me hier heel gelukkig hoor. Ik heb hier goede vrienden waar ik van hou en VOORAL hou ik van de kindjes op mijn school. Die maken mij altijd gelukkig.
maandag 15 oktober 2007
Nieuwe dingen die ik hier leer
Voor de mensen die mij al zowat kennen, ben ik nogal heel nieuwsgierig voor nieuwe dingen. Men leert me mayonnaise maken met soyamelk, een wortel en look.
Ook hoe de werking gaat bij room van koemelk. Hoe men kaas maakt met de uier van een koe. Nu weet ik waarom kaas stinkt. Het is de uier van de koe dat ze er laten in trekken en als de uier behoorlijk ruikt, dan heeft de kaas dezelfde geur. Maar de kaas ziet er heerlijk uit en smaakt ook heerlijk tussen een broodje (galleta).
Niet zo lang geleden, snij ik een grote klomt zeep in kleinere stukken. Zo zacht… de geur komt me bekend voor. Doet het mij denken aan bruine zeep? Zeep gemaakt in de goede oude tijd, om nadien de witte kledingstukken nog witter te krijgen. Als ik het goed voor heb is de zeep gemakt uit dierlijk vet, olie, liters alcohol en nog iets.
Dit zijn de dingen die mij hier zo gelukkig maken.
Vlinders zijn hier maga groot, zelfs de nachtvlinders.
Een varkentje loopt lekker rond in de straat op zoek naar wat eten. Op de hoek van de straat wacht een schaap met lange wollen haren.
Koeien worden hier begeleid door de eigenaar, maar wandelt ook lekker met zijn beesten rond. En enorm veel koeien die hier wild rondlopen. Vooral op de hoofdweg in de vrije natuur. Zelfs honden slapen hier lekker op de drukke baan, zonder enige vrees dat ze zouden omver gereden worden.
Ook hoe de werking gaat bij room van koemelk. Hoe men kaas maakt met de uier van een koe. Nu weet ik waarom kaas stinkt. Het is de uier van de koe dat ze er laten in trekken en als de uier behoorlijk ruikt, dan heeft de kaas dezelfde geur. Maar de kaas ziet er heerlijk uit en smaakt ook heerlijk tussen een broodje (galleta).
Niet zo lang geleden, snij ik een grote klomt zeep in kleinere stukken. Zo zacht… de geur komt me bekend voor. Doet het mij denken aan bruine zeep? Zeep gemaakt in de goede oude tijd, om nadien de witte kledingstukken nog witter te krijgen. Als ik het goed voor heb is de zeep gemakt uit dierlijk vet, olie, liters alcohol en nog iets.
Dit zijn de dingen die mij hier zo gelukkig maken.
Vlinders zijn hier maga groot, zelfs de nachtvlinders.
Een varkentje loopt lekker rond in de straat op zoek naar wat eten. Op de hoek van de straat wacht een schaap met lange wollen haren.
Koeien worden hier begeleid door de eigenaar, maar wandelt ook lekker met zijn beesten rond. En enorm veel koeien die hier wild rondlopen. Vooral op de hoofdweg in de vrije natuur. Zelfs honden slapen hier lekker op de drukke baan, zonder enige vrees dat ze zouden omver gereden worden.
Villarrica en Caazapa
In Villarrica is op 7 oktober een trouw en een doop. De stad ligt zo een uur rijden hier vandaan, meer naar het zuiden toe. Met 11 personen kruipen we in de auto en zitten we net sardines naast elkaar. Mijn eerste uitstapje buiten caaguazu. De kerk ziet er hier al wat normaler uit. De costructie is zo wat hetzelfde, maar de afwerking en het material waarmee het bebouwd is is wat anders. Er zijn maar enkele mensen aanwezig op de ceremonie. Daarna wordt het kindje gedoopt. Het heeft 2 meters en 2 peters. Waaronder mijn moeder. Ze is apetrots.
Het huis, waar het feest doorgaat, is op 8 kwadras van de kerk. Men weet dat ik graag wandel. Dus de jongeren wandelen wel even. We naderen een park met water. Er zijn pedalos en ze worden allemaal gek van het water. Ik kijk even wat rond en merk een merkwaardig dier op. Het is net een grote cavia. Er zitten enkelen van hen in het park en enkelen op straat. Ze doen niets, ze zitten lekker te tukken en te genieten.
Op het feest heerst er ambiance. Er wordt gedansd, gezongen en gesprongen. Lekker gezellig en ik voel me goed. Een oudere man haalt alle meiden aan de haak om even lekker te dansen.
Op het ander feest in Caazapa (2uur rijden naar het zuiden toe), gaat het er een beetje anders aan toe. Het is muisstil, geen muziek en iedereen wacht op het eten. En het eten is dan nog niet lekker ook. Na de taart, vertrekt iedereen naar huis. Een beetje onrespectvol voor de jarige, denk ik dan zo. Maar hier is dat blijkbaar normaal.
Het huis, waar het feest doorgaat, is op 8 kwadras van de kerk. Men weet dat ik graag wandel. Dus de jongeren wandelen wel even. We naderen een park met water. Er zijn pedalos en ze worden allemaal gek van het water. Ik kijk even wat rond en merk een merkwaardig dier op. Het is net een grote cavia. Er zitten enkelen van hen in het park en enkelen op straat. Ze doen niets, ze zitten lekker te tukken en te genieten.
Op het feest heerst er ambiance. Er wordt gedansd, gezongen en gesprongen. Lekker gezellig en ik voel me goed. Een oudere man haalt alle meiden aan de haak om even lekker te dansen.
Op het ander feest in Caazapa (2uur rijden naar het zuiden toe), gaat het er een beetje anders aan toe. Het is muisstil, geen muziek en iedereen wacht op het eten. En het eten is dan nog niet lekker ook. Na de taart, vertrekt iedereen naar huis. Een beetje onrespectvol voor de jarige, denk ik dan zo. Maar hier is dat blijkbaar normaal.
De natuur
Hier kennen ze niet echt seizoenen, maar de planten veranderen wel. Enkele dagen bloeien eerst de rode bomen. Een paar weken later is het de beurt aan de gele en nu zijn de paarse bomen in bloei. De bloemen vallen in hopen op de grond.
Wel merkwaardig, net als het weer…
Ik sta hier op de zuil voor mijn huis. Het is wat aan de late kant aan het worden. Het vloelt er naar uit dat het gaat regenen, maar toch komt het niet. Tot op een gegeven moment dat ik naar de lucht kijk. In 5min is de lucht volledig grijs, met een ondergaande zon en de wolken razen voorbij. Ik denk dat het elk moment gaat regen, maar neen. Geen druppel valt uit de lucht. Na een kwartier is de hemel weer helder.
Op een dag op mijn school… Het is snikheet in de ochtend. Geen vuiltje aan de lucht. Tot op een gegeven moment dat ik het hoor donderen, een wind steekt op, massas wolken in de lucht en het begint te gieten.
Hoe raar dat het in een poosje tijd, het weer volledig kan veranderen. Net een kleine storm.
Gelukkig zijn in dit land geen aardbevingen en geen wervelwinden!
Wel merkwaardig, net als het weer…
Ik sta hier op de zuil voor mijn huis. Het is wat aan de late kant aan het worden. Het vloelt er naar uit dat het gaat regenen, maar toch komt het niet. Tot op een gegeven moment dat ik naar de lucht kijk. In 5min is de lucht volledig grijs, met een ondergaande zon en de wolken razen voorbij. Ik denk dat het elk moment gaat regen, maar neen. Geen druppel valt uit de lucht. Na een kwartier is de hemel weer helder.
Op een dag op mijn school… Het is snikheet in de ochtend. Geen vuiltje aan de lucht. Tot op een gegeven moment dat ik het hoor donderen, een wind steekt op, massas wolken in de lucht en het begint te gieten.
Hoe raar dat het in een poosje tijd, het weer volledig kan veranderen. Net een kleine storm.
Gelukkig zijn in dit land geen aardbevingen en geen wervelwinden!
Oktober
1 oktober is het de dag van…, dan eten ze een typisch gerecht met bonen. Op 5 oktober is het feest op mijn school. De dag van Fransisco. Samen met de leerkrachten eten we taart. Een momentje onder elkaar. De moeder van de kokin is een beetje gek. Ze eet ook taart en drinkt enorm veel limonade. Op een gegeven moment wil ze iedereen kussen. En maakt ze constant het kruisteken. Even later begint ze te zingen. Rozanna zegt op een gegeven momet, heel droogweg… dat het de suiker is. Ik moest glimlachen.
De middag hebben we met de ouders van de kindjes nog meer taart gegeten, ijsjes, snoepjes en allerlei zoetigheden. En hebben we ook naar een tekenfilm gekeken. Een middagje gezellig met de kindjes!
De middag hebben we met de ouders van de kindjes nog meer taart gegeten, ijsjes, snoepjes en allerlei zoetigheden. En hebben we ook naar een tekenfilm gekeken. Een middagje gezellig met de kindjes!
dag van de beesten
Ik wandel door het huis, mijn oog valt op een klein gestalte die op de grond ligt in de kamer van mijn zussen. Het is een muis, hoe ze die te pakken hebben gekregen, is mij een raadsel. Ik wandel dan maar even verder naar de andere badkamer. Daar ligt een cucaracha te spartelen op zijn rug.
Die dag bekijk ik even mijn chocotofs, die ik bewaar in mijn kamer. En ik tel ze even na. Ik denk, raar, er zijn er nog maar 10 over en er zitten er wel 20 in een zak. Aan enkelen heeft er een muis geknabbeld. Blijkbaar lust een groot dier deze ook wel, want er ontbreken er een aantal.
Enkele dagen later, vangt Glaudys een rat beneden in de keuken. Ze is echt nergens bang voor. Ze vangt ratten, dood kippen om te eten en nog veel meer.
Ik ben niet zo zot van beesten die ik hier niet ken, omdat ik de gevolgen er niet van ken als ze steken. Net al de grote zwarte wesp die ik gisteren heb ontmoet in mijn kamer. Ik dacht even dat mijn hart niet meer klopte. Ik was zo bang toen hij langs mijn oren zoefde. Het was een koningin die haar nest wou bouwen in mij kamer. Het beest is wel 5-6cm groot, enorm slank, maar een prik wil ik toch niet krijgen.
En ondertussen heeft mijn kleine zus al vlooien. Het zal beginnen met de beestjes. Want het is hier al 40 graden geweest en meer. Op mijn school hebben studenten voor kapster, de haren geknipt van de kindjes. Eerst wassen en controle op vlooien en dan nadien de jongens, bros, en de meisje, de toppen eraf van de haren. Een meisje had ook al vlooien. Ik wacht mijn beurt nog af. Want etegn de zomer heeft iedereen er!
Die dag bekijk ik even mijn chocotofs, die ik bewaar in mijn kamer. En ik tel ze even na. Ik denk, raar, er zijn er nog maar 10 over en er zitten er wel 20 in een zak. Aan enkelen heeft er een muis geknabbeld. Blijkbaar lust een groot dier deze ook wel, want er ontbreken er een aantal.
Enkele dagen later, vangt Glaudys een rat beneden in de keuken. Ze is echt nergens bang voor. Ze vangt ratten, dood kippen om te eten en nog veel meer.
Ik ben niet zo zot van beesten die ik hier niet ken, omdat ik de gevolgen er niet van ken als ze steken. Net al de grote zwarte wesp die ik gisteren heb ontmoet in mijn kamer. Ik dacht even dat mijn hart niet meer klopte. Ik was zo bang toen hij langs mijn oren zoefde. Het was een koningin die haar nest wou bouwen in mij kamer. Het beest is wel 5-6cm groot, enorm slank, maar een prik wil ik toch niet krijgen.
En ondertussen heeft mijn kleine zus al vlooien. Het zal beginnen met de beestjes. Want het is hier al 40 graden geweest en meer. Op mijn school hebben studenten voor kapster, de haren geknipt van de kindjes. Eerst wassen en controle op vlooien en dan nadien de jongens, bros, en de meisje, de toppen eraf van de haren. Een meisje had ook al vlooien. Ik wacht mijn beurt nog af. Want etegn de zomer heeft iedereen er!
Kleed
Op een of andere redden, is iedereen opgewekt. Ik ga vandaag mijn kleed gaan kiezen voor het feest. Ik mag het model kiezen, de kleur,… Het is pokke heet en ik zit in een klein kamertje, waarvan de temperatuur enkel maar stijgt onder de zon. De vrouw ziet dat ik aan het wegsmelten ben en ze zet gelukkig de deur wat open, zodat de wind naar binnen kan. Een heerlijk gevoel!
De ontwerpster vraagt me welk model ik wens. Ik heb er geen flauw idée van, want ik heb heb nog nooit een kleed laten ontwerpen. Ik heb van mijn leven zelf nog nooit een sjiek kleed gedregen. Ze stelt me het kleur voor, het is soort appel-blauw-zee-groen. Een mooi kleur en een mooie stof.
Er liggen een hoop tijdschriften. Bij het eerste tijdschrift vind ik mijn keuze. Het is een hoog model, zodat niemand naar mijn borsten kan gleuren. (Want ik begin de venten hier al wat te kennen.) Ongeveer een horizontaal model met fijne lijstjes. Wat opstropt vanboven en dan een lange jurk naar beneden. Ik ben benieuwd wat het gaat worden. Want ze heeft geen maten genomen of zo.
Mijn zus doet er wat langer over om haar model te kiezen. Een beetje van dit kleed, een beetje van een ander. Helemaal in het wit, net een trouwjurk. De jurk zal prachtig zijn, maar de persoon erin?
De ontwerpster vraagt me welk model ik wens. Ik heb er geen flauw idée van, want ik heb heb nog nooit een kleed laten ontwerpen. Ik heb van mijn leven zelf nog nooit een sjiek kleed gedregen. Ze stelt me het kleur voor, het is soort appel-blauw-zee-groen. Een mooi kleur en een mooie stof.
Er liggen een hoop tijdschriften. Bij het eerste tijdschrift vind ik mijn keuze. Het is een hoog model, zodat niemand naar mijn borsten kan gleuren. (Want ik begin de venten hier al wat te kennen.) Ongeveer een horizontaal model met fijne lijstjes. Wat opstropt vanboven en dan een lange jurk naar beneden. Ik ben benieuwd wat het gaat worden. Want ze heeft geen maten genomen of zo.
Mijn zus doet er wat langer over om haar model te kiezen. Een beetje van dit kleed, een beetje van een ander. Helemaal in het wit, net een trouwjurk. De jurk zal prachtig zijn, maar de persoon erin?
foto
Mijn zus haar verjaardag begint te naderen, ook al is het feest maar op 1 december. Voor het feest ga ik, mijn zus, Diana schilderen. Nadien wordt dit portret ingekaderd en rondomrond schrijven de vrienden dan een tekst voor Diana. Maar eerst de foto! Weken wacht ik op de dag voor de foto. Uiteindelijk komt de dag, rond 3u gaat Diana normaal naar de kapper voor haar haren. Ze wil niet, tegen 4u vertrekt ze uiteindelijk toch, Het wordt 5, 6… Ik begin al zenuwachtig te worden, want ik wil de foto trekken met zonlicht. En rond 6 uur wordt het hier dus al donker. Mijn vader krijgt ondertussen een massagebeurt en ik loop al seen kip door het huis. We gaan Diana gaan halen… mijn vader vertrekt zonder mij en mijn moeder wil dat ik eerst nog tortillas maak. Ik zie door het vernster de lucht donkerder en donkerder worden… het wordt dus geen mooie foto.
Na 7u komt Diana thuis, ik denk van… oh, haar haar is mooi. Tot ze zich omdraaid. Ik verschiet mij een bult. Zo lelijk gesminkt, net een clown. Ik denk van, moet ik hiervan een mooie foto trekken? Lelijk gesminkt en dan nog met een flits.
En mijn moeder is zo fier als een pauw, want ze vind haar dochter toch zo mooi.
Het kost me enige tijd om een mooie foto te trekken, maar het is me dan toch maar gelukt.
Enkele dagen later teken ik Diana in houtskool in het klein. Om wat te oefenen. Mijn moeder heeft al kritiek, haar magere dochter kan geen dikke wangen hebben. Maar Diana ziet er nu zo eenmaal uit. Ik teken haar al mooier dan ze is!
Want ik heb hier nadien nog serieus zitten lachen, met de meiden, over de fotos. Eentje zei zelfs: Diana is gesminkt, net alsof het carnival is.
Na 7u komt Diana thuis, ik denk van… oh, haar haar is mooi. Tot ze zich omdraaid. Ik verschiet mij een bult. Zo lelijk gesminkt, net een clown. Ik denk van, moet ik hiervan een mooie foto trekken? Lelijk gesminkt en dan nog met een flits.
En mijn moeder is zo fier als een pauw, want ze vind haar dochter toch zo mooi.
Het kost me enige tijd om een mooie foto te trekken, maar het is me dan toch maar gelukt.
Enkele dagen later teken ik Diana in houtskool in het klein. Om wat te oefenen. Mijn moeder heeft al kritiek, haar magere dochter kan geen dikke wangen hebben. Maar Diana ziet er nu zo eenmaal uit. Ik teken haar al mooier dan ze is!
Want ik heb hier nadien nog serieus zitten lachen, met de meiden, over de fotos. Eentje zei zelfs: Diana is gesminkt, net alsof het carnival is.
Locos
Gekken, hoe langer ik hier ben, hoe gekker ik het land wel vind. Of toch zeker de mensen hier.
Normaal ga ik maandag naar de kerk samen met mijn zus Diana. Maar deze avond niet, ik weet niet waarom. Want op maandag vind ik de mis wel nog plezant. Dan dansen ze er op los. Vandaaf, in ons huis, stomen meer mensen toe. Er is een reunie, ik denk van… oh leuk, vrienden onder elkaar, lekker babbelen en iets drinken. Maar neen hoor, ze hebben allen hun bijbel mee. Eerst lezen ze wat zinnen voor, nadien hallelujah. Dat gaat zo een ganse tijd door, wel 30 min. Vinden ze dat niet vervelend? Er komen nog meer mensen toe, samen zingen ze voor Jezus. Er is ook een moment voor elkaars problemen. En daarna applaudiseren ze, wat gek! 40 mensen in ons huis. Gelukkig is er ook een klein babytje. De vrouw vraagt me om er op te passen. Wat een geluk dat ik niet tussen de anderen moet gaan zitten. Want sommige momenten zitten ze op hun knieen te smeken voor God met hun handpalmen naar boven gericht. Ze brabbelen dingen, die ik niet versta. Even later staan ze met de tranen in hun ogen of wenen ze er op los. En ik die dacht dat ze huilen voor de armoede… Dat ze bidden voor een beter leven, voor wat eten, voor de problemen hier. Maar neen, ze huilen omdat er iemand anders ook huilt, ook al kennen ze die persoon niet. Gewoon, zomaar!
Mijn moeder wil dat ik in januari ook tussen de mensen ga zitten. ALS ik de spaanse taal helemaal onder controle heb. Een paar dagen gaan bidden.
Als ik terug naar Belgie kom, ga ik een moderne non zijn!
Normaal ga ik maandag naar de kerk samen met mijn zus Diana. Maar deze avond niet, ik weet niet waarom. Want op maandag vind ik de mis wel nog plezant. Dan dansen ze er op los. Vandaaf, in ons huis, stomen meer mensen toe. Er is een reunie, ik denk van… oh leuk, vrienden onder elkaar, lekker babbelen en iets drinken. Maar neen hoor, ze hebben allen hun bijbel mee. Eerst lezen ze wat zinnen voor, nadien hallelujah. Dat gaat zo een ganse tijd door, wel 30 min. Vinden ze dat niet vervelend? Er komen nog meer mensen toe, samen zingen ze voor Jezus. Er is ook een moment voor elkaars problemen. En daarna applaudiseren ze, wat gek! 40 mensen in ons huis. Gelukkig is er ook een klein babytje. De vrouw vraagt me om er op te passen. Wat een geluk dat ik niet tussen de anderen moet gaan zitten. Want sommige momenten zitten ze op hun knieen te smeken voor God met hun handpalmen naar boven gericht. Ze brabbelen dingen, die ik niet versta. Even later staan ze met de tranen in hun ogen of wenen ze er op los. En ik die dacht dat ze huilen voor de armoede… Dat ze bidden voor een beter leven, voor wat eten, voor de problemen hier. Maar neen, ze huilen omdat er iemand anders ook huilt, ook al kennen ze die persoon niet. Gewoon, zomaar!
Mijn moeder wil dat ik in januari ook tussen de mensen ga zitten. ALS ik de spaanse taal helemaal onder controle heb. Een paar dagen gaan bidden.
Als ik terug naar Belgie kom, ga ik een moderne non zijn!
30 september
Ik ben moe, het is nogal laat geweest gisteren op het feest. Mijn ouders stellen me voor de keus. Ik ga de ganse zondag mee gaan bidden bij vrienden of ik keer terug naar het voetbalveld met Carmen (de buurtvrouw). De keus is rap gebeurt… ik ga wel maar het voetbal gaan kijken. Het zijn kleine machen. Net de vergelijken met een cometitie bij ons. Maar hier moeten ze voor de ingang betalen. Als ik even naar de mach wil kijken sleurt de buurtvrouw me achter de bbq. Ze spreekt enkel Guarani tegen me, ook al verstaat ze Spaans. Ze brabbeld er lekker op los. Even gek.
primavera
Er is hier nogal wat te doen rond de lente. Iedereen vraagt me om hulp bij het maken van bloemen. Bij mijn vriendin, Lisa, teken ik bloemen, bij mijn leerkracht Spaans maak ik bloemen voor snoepgoed. En zelfs in mijn huis om de winkel te versieren. Mijn familie vind het belangrijk dat ik ze maak. Voor mij is dat goed, zo heb ik wat om handen.
Op school is er ook een klein feestje onder de leerkrachten. De kinderen spelen buiten, terwijl de leerkrachten even een pause nemen onder elkaar met taart en pannekoeken (die ik gemaakt heb). Ze vonden ze heerlijk! Er zijn deze week ook twee leerkrachten jarig. Dus een extra reden om te vieren.
Op 29 september is het hier feest op het voetbalplein. Ik was benieuwd wat het ging worden. Want mijn ouders verwachten veel volk. Nelson, die hier ook in de winkel werkt, helpt aan de ingang. We zijn heel vroeg, want de buurvrouw (Carmen) en mijn moeder bakken kleine brochettes op de bbq om nadien te verkopen. De winst is voor renovaties op het voetbalplein. Ik kijk wat rond, maar er is nog niet veel volk. Tegen 22u strromt het volk toe. Ik vraag aan Lisa om te dansen, maar ze heeft niet veel zin. Dus ik besluit maar om een fles bier te kopen. Samen met Nelson drink ik de avond rond, want veel valt er niet te gebeuren.
Ik staar de meiden aan, want hun kledij is verschrikkelijk. Hun broeken zijn veel te klein en dan dragen ze topjes, waar je van denkt… dat ze elk moment een borst kunnen verliezen. En als ze dan beginnen te dansen op Regeaton, dan durf ik bijna niet meer te kijken. Het is net alsof ze seksen met kleren aan. Dat noem ik alvast geen dansen meer! En het erge is, dat ze denken dat ze populair zijn. Bach!
Op school is er ook een klein feestje onder de leerkrachten. De kinderen spelen buiten, terwijl de leerkrachten even een pause nemen onder elkaar met taart en pannekoeken (die ik gemaakt heb). Ze vonden ze heerlijk! Er zijn deze week ook twee leerkrachten jarig. Dus een extra reden om te vieren.
Op 29 september is het hier feest op het voetbalplein. Ik was benieuwd wat het ging worden. Want mijn ouders verwachten veel volk. Nelson, die hier ook in de winkel werkt, helpt aan de ingang. We zijn heel vroeg, want de buurvrouw (Carmen) en mijn moeder bakken kleine brochettes op de bbq om nadien te verkopen. De winst is voor renovaties op het voetbalplein. Ik kijk wat rond, maar er is nog niet veel volk. Tegen 22u strromt het volk toe. Ik vraag aan Lisa om te dansen, maar ze heeft niet veel zin. Dus ik besluit maar om een fles bier te kopen. Samen met Nelson drink ik de avond rond, want veel valt er niet te gebeuren.
Ik staar de meiden aan, want hun kledij is verschrikkelijk. Hun broeken zijn veel te klein en dan dragen ze topjes, waar je van denkt… dat ze elk moment een borst kunnen verliezen. En als ze dan beginnen te dansen op Regeaton, dan durf ik bijna niet meer te kijken. Het is net alsof ze seksen met kleren aan. Dat noem ik alvast geen dansen meer! En het erge is, dat ze denken dat ze populair zijn. Bach!
sporten
Samen met Lisa, mijn zus en nog wat vriendinnen gaan we naar het voetbal gaan kijken. Het stadion ziet er uit als een kleine arena. Een tribune uit cement en zo 10 treden hoog. Het veld, waar ze voetbal op spelen, heeft de grootte van een volleybal terrein. We zijn redelijk aan de late kant, zoals gewoonlijk. En we zien maar de laatste 2 minuten van de mach. Er wordt op tommels geslegen, net als afrikaanse muziek. Vandaag spelen de verschillende hoge scholen tegen elkaar. In voetbaltruitjes komen ze het veld op met een vlag van hun school in de handen. Vooraan loopt de ‘miss’ van de school. Vele mannen staren hen aan, maar ik vind hen eigenlijk niet echt knap.
Iedereen staat recht en het volslied wordt gezongen. Het is de eerste keer dat ik dat hier hoor. Ik denk van… de machen gaan beginnen, maar tis gedaan. Ze reiken bekers uit en met speelt terug muziek. Op het veld maken muziekkanten zich klaar, om op vele harpen te spelen. Het klinkt als engeltjes in de lucht. Daarna de typische paraguayaanse dansen: Galopera. Dit is een dans waar de vrouwen zoveel mogelijk flessen op het hoofd dragen terwijl ze dansen. In Paraguay is het recort om 15 flessen boven elkaar te dragen. Vandaag is het 7 boven elkaar en dit vind ik al indrukwekkend genoeg.
In Paraguay worden niet zoveel verschillende sporten beoefend. Meestal voetbal, volleyball en vooral handbal. Pikivolley is een variant op volleyball, maar dan met het ganse lichaam en niet met de handen, voor mannen dus!
Iedereen staat recht en het volslied wordt gezongen. Het is de eerste keer dat ik dat hier hoor. Ik denk van… de machen gaan beginnen, maar tis gedaan. Ze reiken bekers uit en met speelt terug muziek. Op het veld maken muziekkanten zich klaar, om op vele harpen te spelen. Het klinkt als engeltjes in de lucht. Daarna de typische paraguayaanse dansen: Galopera. Dit is een dans waar de vrouwen zoveel mogelijk flessen op het hoofd dragen terwijl ze dansen. In Paraguay is het recort om 15 flessen boven elkaar te dragen. Vandaag is het 7 boven elkaar en dit vind ik al indrukwekkend genoeg.
In Paraguay worden niet zoveel verschillende sporten beoefend. Meestal voetbal, volleyball en vooral handbal. Pikivolley is een variant op volleyball, maar dan met het ganse lichaam en niet met de handen, voor mannen dus!
Abonneren op:
Posts (Atom)
