Wat allemaal anders...

- De arme paraguayaan kent Guarani, de jeugd kent spaans, de ouderen kennen beide talen.
- Manieren? niet veel, ze smijten alle vuil op de grond. In huis, zal de meid het wel opkuisen en op straat, geen probleem. We stoken wel een vuurtje en dan is alles ook weg.
- Je hebt heel geen middenklasse, enkel heel arm en heel rijk.
- Als je als meisje over straat loopt dan doen ze 'tjtjtjtjtj' of durven ze wel eens fluiten.
- Paraguayanen denken niet, de zeggen veel over hun gevoelens. Belgen denken veel, maar zeggen niet wat ze voelen.
- Ze komen graag aan je en knuffelen graag, maar ze laten niet meer los.
- Ze slaan honden en paarden zonder enige liefde.
- Ze leven tussen houten planken, hebben soms geen schoenen of kleren.
- Ze zouden je alles geven, ook hebben ze niets. Dan denk je van neem ik het aan of niet. Als je weigert dan zijn ze boos. Als je het aanneemt dan denk je van... das van hen.
- Ze dansen constant voor de Heer.
- Ze zitten hier met 5 of 6 op een enkel brommerke en proppen hun auto vol met mensen.
- hout wordt vervord op paard met kar of stapelen hun auto heel hoog met goederen.

Er zijn zoveel dingen die verschillend zijn, dat ik er zelf niet meer op kom.

Mijn school

De school ontvangt me met open armen. Er lopen enkele oude nonnen rond die niet van me kunnen blijven en die steeds zeggen 'que suerte', wat een geluk! Ze zijn zo blij dat ik naar hun school kom en dat ik er ben. De kindjes zijn zo arm. Ze zijn vuil, hebben geen schoenen, gaten in hun kleren, slapen onder een houten plank... Er is zelfs een meisje zonder arm, een jongen die doof is,... Heel aangrijpend. Maar als door de straat loopt en ze roepen je naam, je ziet hun glimlach op hun gezicht en dan ben ik ook heel gelukkig.
Deze week hebben ze al heel veel feest gevierd. Net als gisteren zijn er clows langs gekomen. Je moest de kindjes zien glunderen. Ze waren zo blij.
Volgende zeek begin ik, samen met de kindjes, te tekenen. Poging tot tekenen, want ze spreken Guarani en een klein beetje spaans. Terwijl ik een klein beetje Spaans spreek en maar enkele woorden Guarani.

Kun je je zich voorstellen dat een non op een gitaar speeld. Best wel grappig om te zien.
Ik kan me geen betere school voorstellen waar ik mag werken. De overige leerkrachten zijn zo mijn leeftijd en iets ouder. Kurt pas maar op, want de meiden hier zien je wel zitten.

zondag - dansen voor de 'Heer'

Op zondag wordt ik gewekt door mijn klein zusje Belen. 'Julie vamos salir'. Oei, we vertrekken en ik heb mijn kleren nog niet aan.
We gaan naar vrienden van mijn vader. Er zijn heel veel jonge mensen aanwezig.
Een man praat tegen me hoe corupt de overheid wel is in Paraguay. Maar dat de mensen die hier wonen heel vriendelijk zijn. We drinken veel terere (koude yerba).
Men gegint met de speech, och neen... iedereen doet zijn verhaal in het spaans, soms wel heel lang. Ze vertellen over hun elende in hun leven. Dat ze de heel dankbaar zijn voor het eten en dat ze leven, ook al hebben ze het zo moeilijk.
Plots beginnen ze te dansen voor de Heer. Best wel nog plezant. het zijn net kamvuurliedjes en dansjes. Iedereen lacht eneorm.
Daarna komt het andere gedeelte van het geluk. Er wordt triestige muziek gespeeld. Je moet je ogen sluiten, arm in arm in een cirkel. Dit gaat door merg en been, want er worden rakende dingen gezegd en gezongen. Als je daar zo een eindje staat met je ogen dicht begin j ewel eens te denken over de miserie en de armoede in dit land en hoe de mensen leven in België. Het is een groot verschil.
De muziek stopt en en men neemt me vast voor een knuffel. Niet zomaar een knuffel, want men laat je niet meer los. De tranen springen in mijn ogen. want zo zie je hoe erg ze liefde nodig hebben en dat ze voor elkaar leven. Ze moeten samen door het leven...

Zaterdag 2 feesten

Vandaag wordt een vriendin, van mijn zus Diana, 15 jaar. Dit is in Paraguay een enorm belangrijke leeftijd. Het meisje ziet er net uit of ze gaat trouwen. In een wit, lang en mooi kleed komt ze de feestzaal binnen. Er worden veel foto's van haar genomen en iedereen vliegt terug op het eten.
Het ander feest gaat door op een voetbalveld te San Lorenzo. Er staat een groot podium waar live-bands hun muziek spelen. Er wordt veel gedanst. Natuurlijk dans ik ook, want het is super koud en ik wil wel wat warmer krijgen.
Ik trek natuurlijk de aandacht en enkele kerels willen met mij dansen. Ik wijs hen wat af, want ik ken ze niet en weet ook niet wat ik tegen hen moet zeggen. Ze stellen me allerlei vragen, maar ik versta ze niet. Enkel 'bailar con mi, por favor'.

feest in San Lorenzo

Om 4 uur in de ochtend word ik gewekt door geroffel en getrommel. Er klinkt muziek door de straten. Bij d ekerk staan muziekanten muziek te spelen. Het is feest en de mis start zo dadelijk.
Om 8.30 is er terug een misviering en buiten staat een stoet te wachten. Santa Lorenzo wordt naar buiten gedregen 'een beeld van een helige'. De stoet lijkt wel een bedevaart. Men gaat enorm traag door te straten en bij aankomst is er terug een misviering.
Iedereen begint elkaar plots te knuffelen en aan te raken.

In de namiddag is er 'chocolademelk' voor alle kindjes. Het is eerder melk met eenlicht gebruind kleurtje en kilo's suiker, waarvan je mond aan elkaar kleeft.
Met de rest ga ik naar een arm gezin in de buurt. Ze zijn ziek en hebben geen geld om eten te kopen. Ze zijn me heel dankbaar