Een avontuurlijk nachtje in Asuncion (deel2)

In de terugweg, bezoeken we Pilar en San Michel. San Michel is bekent voor zijn wol. Langs de grote baan hangen dekens, ponchos, sjaals, tapijten,... allerlei typische wollen klederdracht voor in de winter.
Een vrouw demonstreerd ons het proces om witte wol te verkrijgen. Het geschoren wol van de schapen, gaan in regentonnen. Ze voegen daar een product bij om af te blegen, daarna gaat het in een ijzeren kookpot boven een vuur van kolen. Eenmaal dit gebeurt is, laten ze de pakken wol drogen om later met de hand in draad te draaien. De lange draden worden over een houtblokje gedraaid om met de machine dekens te weven of met de hand sjaals te maken. Er is veel werk om deze dingen te maken.
In de namiddag komen we aan in Asuncion. Het heeft ons 2 uur geduurt om een slaapplaats te vinden, bij een vriendin van ons. We zetten onze spullen af en gaan het centrum gaan verkennen. Het Palace justicio, gelegen aan Rio Paraguay. Maar helaas is het al gesloten, tegen de tijd dat we aankomen. We besluiten om even een wandeling ta gaan maken. Het ziet er een arme buurt uit, maar gaan toch de berg af naar het water. Eenmaal aan het water ziet het er een ghetto wijk uit. Er is een pleintje, ingeloten tussen houten krotjes. Het is net een vuilnisbelt. Kindjes zonder schoenen, staren ons aan. Aan het water ziet het er nog vuiler uit. Een bootje is zijn goederen op land aan het laden en een oud manneke wroeteld met zijn kruiwagen aar zijn minibootje. Het uitzicht ziet er heel mooi uit, aan de overkant ligt Argentinie.
In de terugweg met de autobus, stapt er een arme vrouw op met een kindje. Ze vraagt of de bus naar haar bestemming gaat en de buschauffeur knikt. Nog geen 5 minuten later beseft de vrouw dat het toch niet de juiste bus is en wil haar centjes terug. De chauffeur wil het niet geven en de vrouw rooft het geld en stapt af. Mensen zouden nu dneken van... wat gevaarlijk en zo, maar ik vind dat de vrouw wel gelijk heeft. Ik sanp haar situatie wel, ze heeft al geen geld...
We zaten zelf ook op de verkeede bus!
Die avond zijn we nog met Laura naar een hamburgerkraamje in de straat een overheerlijke Hamburger gaan eten met een ei en mais tussenin. Het straatleven hier is helemaal niet gevaarlijk en we genieten nog van de zwoele avond onder de sterrenhemel.