het was een leerrijke ervaring... met vallen en opstaan

Vele mensen vroegen me 'waarom heb je voor Paraguay gekozen?' Dan reageerde ik met: 'Er zijn geen toeristen, het land is niet gekend én omdat de mensen een warmer hart hebben'.
!!!Pienzo los personas tienen un corazón caliente, ahora sé los personas tienen un pajarito caliente!!!

Ik heb mindere momenten gekend, waar ik uren heb moeten wachten en veel geduld heb moeten ondergaan. Maar met mijn optimisme, heb ik positief gekeken en veel weggelachen met grapjes over mijn belevenissen.
Mensen zijn over de wereld allemaal hetzelfde, ze hebben gewoon andere gewoontes!

Bij mijn familie voelde ik me niet thuis, ook al deden ze wel hun best. Maar zo ben ik meer de plaatselijke bevolking gaan opzoeken en heb ik zo het echte leven van de Paraguayaan leren kennen. Mijn kindjes op school hadden zoveel interesse om dingen bij te leren omdat ze thuis de kans er niet toe hebben. Ze zitten vol liefde en genegenheid en zeer intelegent.
Mijn vriendin, Gladys, is een vriendin voor mijn leven. Ik kon er met al mijn verhalen terecht en we hebben zoveel mooie momenten samen die ik in mijn hart een belangrijke plaats geef.
De familie Bogado was er als een echte familie voor mij. Ik tuurde er uren in hun houten huisje, ze waren niet arm maar zeker niet rijk. Ik was er altijd welkom, ze zijn een fantastische familie.

Ik ben geen Paraguayaan, maar Caaguazu is mijn stadje en Walter Insfran 5ta Proyectada is mijn straat waar de mensen me overal kennen en ik hen ken.

Ik zal hen nooit vergeten en ik ga zeker terug!!! Espera!!!

waar ben ik geweest en wat is er zo typisch aan...

Asunción: 'madre de ciudades', hoofdstad van Paraguay met mercado 4 waar je alles veel goedkoper kan aantreffen.

CIRCUITO DE ORO Y CERCANIAS:
- San Lorenzo: 'fiesta patronal op 10 augustus', met de basilica San Loranzo in neo-gotische stijl.
- Piribebuy: 'sensación suave', met zijn vele watervalletjes.
- Caacupé: 'capital espiritual del país', met de basilica de la virgen de Caacupé op 8 december.
- ypacaraí: stad van de instrumenten en typische spullen in leder.
- Itauguá: 'ciudad del Ñandutí', ententificeerd en caracteriseerd Paraguay in kantvorm met meer dan 300 verschillende motieven.
- Luque: Stad van de Filigrane, fijn zilverwerk in bloemvorm, ook guampas en bombillas in zilver.

MISIONES Y NEEMBUCU:
- San Miguel: 'La capital de la lana', dekens, ponchos, doeken, hangmatten,... alles in wol.
- Ayola: met zijn hidroeléctrica de Yacyretà, is een dam gelegen aan río Parana. Verkoopt zijn electriciteit aan Argentinië. Stad met enorm veel lekkere vis (met tandjes).
- Pilar: 'capital de la cordialidad' de hoofdstad met zijn hartelijkheid.
- Humaitá: Ruïne uit de oorlog met Triple Alianza, rustig gelegen aan het voetpuntje in Paraguay. Je kan met de boot naar Argentinië.

ITAPUA:
- Encarnación: gekend voor zijn grootste en spectaculairste ‘carnaval’.
- Bella vista: ‘ Capital de la Yerba Mate’, historisch museum en de fabriek Parjarito !
- Trinidad: cultureel erfgoed van UNESCO in 19993. Een van de meest belangrijke Jesuïtische dorpen.
- Jesús de tavarangué: cultureel erfgoed van UNESCO in 1993, grootste kerk uit deze streek van 70h hoog en 24m diep met San Cosme en San Damián.

ALTO PARANA Y CANINDEYU:
- Ciudad del este: gelegen aan de tres fronteras. Goedkopere stad voor electrische apparatuur.
- Salto Monday: waterval van 45m hoog gelegen in Fresidente Franco.

CORAZON DE LA REGION ORIENTAL:
- Coronel Oviedo: vroeger ‘ajos’ genoemd. Belangrijk punt waar de wegen samen vloeien.
- Villarrica: ‘la andariega’, veel van de jeugd trekt naar deze stad om te gaan studeren.
- Yataity: ‘la cuna del ao po’i’, alles wordt er geborduurd, feest in de maand oktober.
- Caazapá: historische stad met een rustig park.
- Caaguazu: in guarani ka’a guasú, hoofdstad van de hoge en vele bomen/yerba. MIJN STAD!!!

CHACO:
- Loma Plata: fabriek Trébol, vele mensen wonen er uit Canada
- Filadelfia: veel mensen wonen er uit Rusland en Duitsland.
- Fortín Boquerón: historische geschiedenis met Bolivië.

Ayola (deel 2)

Ayola, is naart schijnt heel toeristisch, maar bij aankomst is er geen mens te bespuren. We gaan op zoek naar een watermeloen en de mensen doen ons dit kado. Verop is ere en strand, daar doe teen andere familie on seen grote lekkere vis kado, die klaargemaakt is op de BBQ. Overheerlijk! Het wordt heel warm die dag en willen in rio Parana. Met mijn ondergoed neem ik een frisse druk. Iedereen start ons aan, want we zijn niet van de slankste meer met een super witte buik. Wel een grappig zicht.
Het mannelijk volk fluit ons na, wat schaamtelijk. Maar we laten ons niet kennen.
Met open armen worden we ontvangen in een visbedrijfje. Er wordt terug vis angeboden en terug een watermeloen. Ik kan niet meer eten, ik ben zo vol van al het lekkere eten. Een kerel doet ons ceedees kado en we hebben een dag vol geluk.
De man van het bedrijf doe twat gek, maar is best wel grappig, samen met zijn 18 jarig meisje rendeert hij dit bedrijfje. Ze lijken wel gelukkig en nodigen on suit voor de volgende dag, voor het middageten.
Die avond komt Julio ons halen, dit is een vriend van mijn vader hier. Allemaal grappige en vriendelijke mensen hier. We gaan die avond naar een brug, waar de verlichting niet meer werkt. De hemel vult zich met sterren, zoveel heb ik er nog nooit gezien, het lijkt net de melkweg boven ons. Dit ga ik toch nog uitzoeken wanneer ik terug ben. Want het is indrukwekkend, hoeveel sterren er wel zijn. Een ganse witte streep met sterren in de hemel.
De volgende ochtend bezoeken we de dam van yakarete. De lektriciteit wordt verkocht in argentinie en Paraguay. Hier hebben ze zelfs een lift voor vissen, die dient om de vissen van de ene kant van de rivier over te brengen naar de andere kant. Het is broedtijd en ze gaan mee in de dam.
Het middagmaal gata door bij onze vrienden in het visbedrijf. Ze eten met 5 aan een vis, terwijl annelies en ik met 2 aan een vis eten. We verorberen alles, maar eindigen met een overvolle maag. Daarboven komt er nog taart en fruitsla.
We gaan leren vissen met Julio. Jammergenoeg is er veel wind en willen de vissen niet bijten. Men vist hier met vlees. Ze eten mijn vlees, maar willen niet bijten.
Het is mijn mooiste reis die ik hier gemaakt heb.
Zoveel moois in Paraguay en niemand wet het!
FIN de mi viaje!

Op reis zonder onderbroek! (deel 1)

Samen met Isha en Annelies gaan we de Cataratas in Iguazu gaan bekijekn, deze bevinden zich in Brazilie en in Argentinie. In brazilie zijn ze mooier en willen we voor geen geld missen. Langs Foz gaan we naar Iguazu. Een lange wandeling langs een klein paadje, genietend van de kleine watervalletjes. Dit vind ik al heel mooi tot op een gegeven moment dat ik de grote watervallen zie. Mijn mond valt open, zo prachtige. Dit had ik niet verwacht, zo mooien zo groot. Indrukwekkend!!! Het mooiste natuurwonder die ik in mijn lven gezien heb.
Het water uit de watervallen zijn verfrissend op deze hete dag. Ik geniet er met al mijn zintuigen van en trek honderden fotos.
De volgende dag vertrek ik met Anheléis richting Encarnación. Bezoeken de fabriek Pajaritos in Bella Vista, hoofdstad van de yarba. Wist je dat yerba 2 jaar nodig heeft om te drogen om het maximum aan aroma te verkrijgen. Alles wordt met de hand gedaan. 35 mensen werken in dit klein fabriekje.
In een klein museumpje legt, een vrouw van zwitserland alles met guren en kleuren uit, hoe de eerste europese spullen hier terecht gekomen zijn.
De volgende stop zijn de ruines in Trinidad. Rond een groot grasplein rijst een dorp op. We lopen tussen de overblijfselen en kijken met indrukwekkende ogen toe. Er is zelfs een grafkelder waar we even in de donkertje gaan neuzen. Een kunstenaarres maakt in de plaatselijke stenen, kleine beeldjes. We kopen er eentje en trekken een foto. Ze kijkt supergelukkig.
Mijn reis kan niet meer stuk met Annelies. Zoveel moois in een korte tijd heb ik nog nooit gezien. Het wordt tijd om onze bus te zoeken richting Encarnacion. De terminal verlatend, gaan we op zoek naar de goedkoopste hotel in de buurt. We vinden er eentje, van buitenuit ziet het er wel gezellig uit, maar binnenin lijjt het net een gevang uit prison braik. Er zijn 2 bedden, een waaier en een koude douch met kukarachas, kakkerlakken dus. Annelies verschiet zich een buld town zee r eentje wakkermaakte in een wc-rol. Die avond eten we het beste avondmaal in Paraguay, biefstuk met friet!
Mmmm… heerlijk! En dan nog een enorme lekkere ijs erna. De kilos komen er un wel bij. In de plaatselijke park, drinkt iedereen terere, geen bier! Wat raar, denk ik zo bij mezelf.
Onze reis gaat verder richting Ayola. Op een verlaten kruispunt in de middle of nowaer, staan we te wachten op een bus. Er is niets, enkel een valies die al wattend staat in de felle zon langs de baan.

Nieuwjaar

Ik verwacht me al terug een saaie avond. Maar ditmaal voel ik me toch beter. We gaan naar de andere oma, verderop. Daar zijn er veel nonkels van mijn papa en die zijn wat losser en gezelliger. Zelfs hier wachten ze tot het uur 0nadert. Al drinkend zitten ze op hun stoeltje de wachten. Ze beklijken we aan en vragen of ik gelukkig ben. Ik zeg van neen, en leg me uit waarom. Ik wil dansen!!! Om 12 uur springen ze recht en al wenend feliciteren ze elkaar. Een poosje nadien, vliegen ze op het eten en in 5 min is alles op. We gaan terug naar huis. Gelukkig is mijn nacht nog jong, want ik ga met Lizza naar een feest tot in de vroege uurtjes. Samen met al de meiden uit de straat vertrekken we richting een zaal waar een DJ muziek draaid. Hijkan niet mixen, maar ik amuser me wel samen met de buren tot 5.30u. Die ochtend drink ik terug Mate met Lizza haar moeder en ik zie mijn bedje die dag niet. Ik denk de ganse dag aan Annelies haar verjaardag. GELUKKIGE VERJAARDAG ANNELIES!!!

yvyra rovi

Nieuwjaar begint te naderen. De familia van Lizza, is de familia waar ik van hou en waar ik me echt thuis voel. Ze gaan vandaag hun huis schilderen en ik wil hen daarbij helpen. Ze gieten een pot verf in een emmer met water. Even kijk ik wel raar, maar das hier de gewoonte. Een waterachtige gekleurde lag word op hun huis geschildert. Een verfrissing voor het houten huisje.
De volgende dag, gaan we met de vrachtwagen weg. Achterop de vrachtwagen zit ik met Lizza en haar zus Maria del Carmen. Noge geen meter verderop, glij ik al uit en kom ik op mijn kont terecht op de houten natte planken in de vrachtwagen. We zijn nog niet helemaal vertrokken en ik heb al een natte kont. We reiden naar de andere kant van Caaguazu. Wat een mooie natuur, verder en verder. Palmbomen, royos, waterplassen, planten,…
We zijn op zoek naar de planten om de pesebre te maken of yvyra rovi in guarani. We korten de klanten, maar het zijn net jonge bomen die ze verkorten. Alles word op de vrachtwagn gelegd en wij er bovenop. Wat een avontuur en super gezellig. Helemaal onder de modder, bovenop de planten met mijn vrienden, luisterend naar regeaton en al hobbelend drinken we terere.
Die middag maken we de yvyra rovi. Het is net een kerststalletje uit vele blaadjes. Hierin zetten ze hun beelden met Jezus. En hangen tussen de kblaadjes snoepjes, en chipas. Allerlei dingen om te eten. Zelfs watermeloenen… alles wat un te eten valt. Dit blijft ze hangen en staan tot 6 januari, op de dag van de 3 koningen. Dan wordt alles opgegeten door de kindjes en worden er kadootjes opengemaakt.

Clausura schooltje

Mijn laatste dag op mijn schooltje. Ik bereid me voor… want ik ga dansen met mijn kindjes met een stenen pot op mijn hoofd. Ik ben wel wat nerveus, want ik wil niet dat het misloopt. Ik vroeg aan mijn familie of ze ook wilden komen kijken. Het uur begint te naderen en de ouders komen op het schoolpleintje. Er zijn niet veel mensen, maar enorm gezellig. Mijn kindjes beginnen te dansen, nu is het mijn buurt. Ik zie mijn vriendin Lizza met haar zus en ik voel me tevreden. Mijn vriendin is gekomen, wat een geluk. Mijn kindjes zingen en spelen zels een klein stukje gitaar. De tranen komen in mijn ogen van emotie. Mijn laatste dag! Ze zijn zo lief en ik zie ze zo graag!