zondag - dansen voor de 'Heer'

Op zondag wordt ik gewekt door mijn klein zusje Belen. 'Julie vamos salir'. Oei, we vertrekken en ik heb mijn kleren nog niet aan.
We gaan naar vrienden van mijn vader. Er zijn heel veel jonge mensen aanwezig.
Een man praat tegen me hoe corupt de overheid wel is in Paraguay. Maar dat de mensen die hier wonen heel vriendelijk zijn. We drinken veel terere (koude yerba).
Men gegint met de speech, och neen... iedereen doet zijn verhaal in het spaans, soms wel heel lang. Ze vertellen over hun elende in hun leven. Dat ze de heel dankbaar zijn voor het eten en dat ze leven, ook al hebben ze het zo moeilijk.
Plots beginnen ze te dansen voor de Heer. Best wel nog plezant. het zijn net kamvuurliedjes en dansjes. Iedereen lacht eneorm.
Daarna komt het andere gedeelte van het geluk. Er wordt triestige muziek gespeeld. Je moet je ogen sluiten, arm in arm in een cirkel. Dit gaat door merg en been, want er worden rakende dingen gezegd en gezongen. Als je daar zo een eindje staat met je ogen dicht begin j ewel eens te denken over de miserie en de armoede in dit land en hoe de mensen leven in België. Het is een groot verschil.
De muziek stopt en en men neemt me vast voor een knuffel. Niet zomaar een knuffel, want men laat je niet meer los. De tranen springen in mijn ogen. want zo zie je hoe erg ze liefde nodig hebben en dat ze voor elkaar leven. Ze moeten samen door het leven...