Door mijn dorp loopt een beekje, een hele diepe beek. Het is er heel vuil.
20 jaar geleden, op een dag ging zuster Maria met de kindjes het vuil gaan opruimen. Tussen het vuil aan de beek vonden ze een dood babytje. Nadien hebben zee en klein kappeletje gebouwd aan de beek. En nu is er de school ‘Maria de la passion’.
Men wil niet dat er nog meer ongelukken gebeuren met de kindjes. Want als ze op straat spleen, is een ongelukje rap gebeurt.
In Paraguay leven zo 6 miljoen mensen, waarvan 70 procent kinderen onder de 16 jaar. 52 procent van de kinderen leven op straat. Voor Paraguay is er dus geen toekomst. Want de 52 procent kinderen kunnen niet lezen of schrijven en kennen geen thuis gevoel. Ouders maken kinderen als beesten en ze behandelen ze ook als beesten. Als er eentje sterft is het niet zo erg. Hoe meer kinderen hoe beter. Want die vragen geld op straat en ze moeten alles afgeven aan de ouders. Dus hoe meer kinderen, hoe meer geld voor de ouders. En ze mogen geen centje achterhouden, want dan krijgen ze van de zweep of riem of iets dat ze in hun handen hebben.
Volgens mij hebben de kindjes dan op MIJN school nog een beetje toekomst ook al zijn ze ook superarm, ze kunnen lezen en schrijven. En leren nu ook wat gitaar spelen.
woensdag 19 september 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten