Hoe ik me hier soms voel

Je moet weten. Voor mij is het hier ook niet altijd even gemakkelijk. Ik ben in een nieuw land, vol nieuwe dingen die totaal anders zijn dan bij ons. Ze spreken andere talen. Je kunt er niet altijd zeggen wat je wilt of voelt. Soms voel ik me wel alleen.
In Belgie heb ik een superdruk leven en hier gebeurt er al niet te veel. Dan heb ik momenten niets om handen. Tijdens de dag heb ik mijn school en mijn kindjes die me gelukkig maken. Maar ik hou niet van de avonden hier in het huis. Het huis is veel groter dan die in Belgie, mijn ouders zijn hier veel rijker dan in Belgie. Mijn huis is boven de winkel. Dus echt het leven op straat voel ik niet. Ik zit dan op mijn terras te kijken naar de mensen die wandelen in de straat. Een beetje verderop spelen ze muziek met gitaren. Ik voel me dan net in een gevangenis waar ik niet uit kan. Ik wil tussen die mensen daar gaan zitten. Genieten van het straatleven.
Ik wil hier veel nieuwe dingen leren. Hoe de mensen leven, hoe ze dingen klaarmaken, hoe het land eruit ziet…
Iedereen zegt dan van… we gaan dit doen, we gaan dat doen. Er worden afspraken gemaakt en als het zover is… dan gebeurt er niets! Er is een probleem en de afspraak gaat niet door. Van deze momenten hou ik niet.
Ik hou er ook niet van, dat mensen geen respect hebben voor mijn materiaal.
Een beetje frustrerend, vind je niet?
Dit is paraguay !
Maar voor de rest voel ik me hier heel gelukkig hoor. Ik heb hier goede vrienden waar ik van hou en VOORAL hou ik van de kindjes op mijn school. Die maken mij altijd gelukkig.