In Villarrica is op 7 oktober een trouw en een doop. De stad ligt zo een uur rijden hier vandaan, meer naar het zuiden toe. Met 11 personen kruipen we in de auto en zitten we net sardines naast elkaar. Mijn eerste uitstapje buiten caaguazu. De kerk ziet er hier al wat normaler uit. De costructie is zo wat hetzelfde, maar de afwerking en het material waarmee het bebouwd is is wat anders. Er zijn maar enkele mensen aanwezig op de ceremonie. Daarna wordt het kindje gedoopt. Het heeft 2 meters en 2 peters. Waaronder mijn moeder. Ze is apetrots.
Het huis, waar het feest doorgaat, is op 8 kwadras van de kerk. Men weet dat ik graag wandel. Dus de jongeren wandelen wel even. We naderen een park met water. Er zijn pedalos en ze worden allemaal gek van het water. Ik kijk even wat rond en merk een merkwaardig dier op. Het is net een grote cavia. Er zitten enkelen van hen in het park en enkelen op straat. Ze doen niets, ze zitten lekker te tukken en te genieten.
Op het feest heerst er ambiance. Er wordt gedansd, gezongen en gesprongen. Lekker gezellig en ik voel me goed. Een oudere man haalt alle meiden aan de haak om even lekker te dansen.
Op het ander feest in Caazapa (2uur rijden naar het zuiden toe), gaat het er een beetje anders aan toe. Het is muisstil, geen muziek en iedereen wacht op het eten. En het eten is dan nog niet lekker ook. Na de taart, vertrekt iedereen naar huis. Een beetje onrespectvol voor de jarige, denk ik dan zo. Maar hier is dat blijkbaar normaal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten