Twee families

Tegenwoordig heb ik hier 2 families. Mijn familie waar ik bij woon en waar ze mij gekozen hebben, maar ik heb hier ook een andere familie waar ik me zo thuis voel. Ze slapen in een houten huisje en hebben niet veel geld. Maar ze hebben een hart van goud. Als ik voorbij kom gewandel, dan roepen ze me in hun huisje, bieden me terere aan en andere lekkernei. Ik spendeer tegenwoordig meer tijd bij hen thuis dan in mijn familie, omdat het daar gewoon veel gezelliger is. Ik kan er gesprekken voeren, lachen en gieren. Het is de familie van mijn vriendin, Lizza. Ze heeft 2 broers en 1 jongere zus.
Luis speelt muziek en heeft een groepje heel bekend hier in Caaguazu, de andere broer is nu ook bij de espiritusantos en het kleine zusje danst graag op regeaton.
Sinds het uur hier veranderd is, ben ik ook veranderd. Ik ga meer gaan wandelen in de avond en ken nu al zowat de ganse straat. Ze denken al dat ik Brasiliaanse ben en geen Noord-Amerikaanse of een Duitse. Af en toe spreek ik de bevolking aan en maak ik een praatje. Daarna beland ik in het huis van Lizza en babbel ik tot 21u in de zwoele avond, tot mijn vader belt om naar huis te komen. (mijn huis is enkel 4 huizen verderop of een halve blok).
Ik voel me geen vreemde meer die hier rondwandeld in een vreemde stad. Ik voel me hier thuis, ik ken de gewoontes zowat. Ook ben ik er niet altijd mee eens met hun gewoontes hier.
Ik hou lekker mijn mijn opvoeding die ik meegekregen heb van thuis.