Den Chaco

Eindelijk is het zo ver, ik maak een reisje, voor 5 dagen, naar de Chaco. Ik vertrek op donderdag 25 oktober richting Asunción. Tegen de avond kom ik aan in de Terminal (eindpunt). Daar staat Laura op me te wachten en even later komt mijn vriendin, Annelies, ook aan. Ik ben zo blij om hen terug te zien. We nemen de stadsbus naar Laura haar huis die zo wel 40 minute duurt. De bussen rinden hier nogal gek en ik vlieg van de ene kant van de bus naar de andere kant en waar ik op de schoot van een Paraguayaan terecht kom. Hij kijkt me nogal content aan, maar ik spring, zo vlug Rect. zoals ik neerzat.
Rond 4u gaat de wekker, want de bus vertrekt rond 6u richting Filadelfia. De bsu heeft geen aircondicioning. Het is pokke heet en ik zet het verster open. Ideaal om foto’s te trekken van de natuur. 10u in de bus lijkt me dan toch niet zo ver, omdat ik geboeid naar de straat kijk, zoekend naar dieren.
Wat zijn zo de typische kenmerken in de Chaco:
De natuur veranderd van gezond groen naar gedroogd hooi. Ik weet niet of het palmbomen zijn, maar het is een soort palm, die de ene na de ander opvolgt. Hoe verder de Chaco in, hoe meer grote cactussen tussen de bomen verschijnen. Gedroogde boomsoorten hebben enorme nesten voor vogels. Er is ook een soort boom die ik hier voor het eerst zie. Het heeft de vorm van een vrouw en heeft op zijn stam allemaal dikke scherpe stekels. Net een voorhistorische boom. Het lijkt me heel facinerend en ik staar er wel een eindje naar. Wilde koeien lopen in een lange rij na elkaar, papegaaien vliegen al schrikkend van ons weg, roofvogels eten een cadaver, een grote ooievaar met een zwarte lange bek zit verscholen bij een plas water,… enorm veel reptielen lopen van schrik de baan nog even over. Zelfs reuzegrote (waar me de naam van ontgaat). De asfalteerde baan verandert in een zandwegel met enorm veel putten. Hobbelend naderen we Filadelfia, die enkel uit een brede zanderige baan bestaat met tussenin een rij bomen. Stofwolken van zand rijsen in de lucht met op het rond punt een enorm mooi artistiek monument. Filadelfia is een van de duitse steden in Paraguay. De eerste taal die ze hier spreken is Duits, nadien Spaans, Guarani en dan pas Engels.
We bezoeken hier in de stad een Duits psychiatrische instelling, een Duits museum met een oud drukpersje en loden letters… ik smelt hier even weg in mijn drukkers leventje.
Veel tijd is er niet, want we gaan gaan eten. Mmm… lekkere empanada palmitas, dit is het hartje van de palmbomen die ze hier opeten en is zo heerlijk.
In het museum Boqueron, een half uurtje verderop, precenteren ze de tijd in de oorlog van de Duitsers. Er is zelfs een geweer bij uit Belgie, stel je voor…
Het landschap is hier zo prachtig en ik geniet met volle teugen van.
Nog meer dan 3u rijden, komen we aan in Park National. Daar zullen we de nacht doorbrengen. Een avondwandeling doet me deugt. De zon gaat onder achter de grote catussen en andere planten. De muggen laten me geen seconde met rust en ze zijn dan nog zo groot ook,dat ik er zot van word. De gids heeft wat uitleg bij een speciale boom, van de schors maken ze een drankje, zodat een vrouw niet zwanger wordt of om abortus te plegen. Die nacht staat Annelies en ik wat vroeger op. Rond 4u ontwaken we om de nachtdieren te bespeuren. Een vosje komt even met zijn snuit gleuren en een spin loopt, met zijn prooi tussen zijn poten, de ochtend in. Rond 5u gaan we het woud in, het kan wat gevaarlijk zijn met de wilde dieren,. Een slang, een spin, een schorpioen of andere gevaarlijke dieren leven hier,maar daar proberen we niet aan te denken. De ochtend is prachtig met de opgaande zon. 20 papegaaien zingen hun liefdeslied hoog in de bomen.
Dit allemaal in de verlaten Chaco, waar geen verkeer te bespeuren is en de temperatuur wel boven de 40 graden rijkt…