17 november

Een belangrijke dag op mijn school ‘Mita roga, Maria de la pasión’. Zoveel jaren geleden kreeg mijn school deze naam, de fundament van de school.
Vandaag vieren we met alle mama’s en papa’s deze dag met dansjes, gezang, eten, snoep,… Vandaag zien de kindjes er zo knap uit, ze zijn mooi gewassen en hebben mooie kleren aan om te dansen. Ik ben er van onder de indruk.
Samen met zuster Toti op de gitaar, zingen ze muziek. Met lereres Teresa dansen ze de typische paraguayaanse dans. Lerares Rosanna spreekt de ouders toe en zuster Montse geniet met volle teugen van dit gebeuren.
Er zijn veel zieke mama’s, en papa’s… er zijn er maar 2 gekomen. Waar zijn die vaders toch, vraag ik me zo af. De meeste vaders willen niet verantwoordelijk zijn voor hun kinderen. Maker er eentje bij een vrouw en dan verdwijnen ze. Ik ken zo een moeder met 8 kindjes, allemaal kindjes van verschillende mannen.
Er is nu zelfs een kindje van 10 jaar die zwaar werk doet. De moeder wil niet voor hem zorgen en de vader is verdwenen, hij woont nu bij zijn arme oma, maar heft dringend hulp nodig. Er is een spier gescheurd ten hoogte van zijn edele delen. Hij heft enorm veel pijn en er groeit nu een gezwel op dit gedeelte. Als hij niet geopereerd wordt, zal hij dood gaan.
Samen met zuster Montse zoeken we een oplossing. We hebben een dokter gevonden die wil opereren voor een goedkopere prijs, maar wie gaat dit betalen? De enige oplossing is het klosster omdat we zoveel van dit kindje houden.
Er zijn hier zoveel problemen in Paraguay, er gaan hier zoveel kindjes dood waarvan de ouders niets om geven. Deze kindjes zijn slimmer dan de rijke kindjes, ze zijn de toekomst voor dit land, maar niemand die ook maar iets om hen heeft.
Gelukkig is mijn schooltje er nog om hen een beetje toekomst te geven.
Mijn schooltje is niet echt een officiele school. De kindjes krijgen er les als ze het willen. Enkelen gaan, halve dagen, naar een andere school voor hun opleiding. Op onze school zijn er geen examens en krijgen ze geen punten. Maar ze worden er wel geevalueerd en ze krijgen een betere opvoeling dan op andere scholen.
Op 21 december is ere en soort tuinfeest waar iedereen is op uitgenodigd. De laatste schooldag waar we nog eens gaan dansen en zingen en lekker eten. Wat er zal gebeuren met de school volgend jaar… is mij een raden. In Paraguay weet je nooit wat er gaat gebeuren in de toekomst.